It's been a year, more or less that I've convinced myself to live alone. 'yong tipong iniisip mo na ang lahat nang bagay ay temporary lang. Yong di mo iisipin kung anong mangyayari after five to 10 years. Almost ako na yun, pero di ko akalaing yun ay magbago.
Nagbago nga ang pagtingin ko sa mundo dahil sa iisang pangyayari lang. I don't think at start na ganun ang effect, pero ilang araw lang nagbago nga ako. Pero masaya ako kasi nararamdaman ko na tama ang pagbabagong nangyayari. Until tonight...
Here comes again, ako na naman, feeling sad, feeling alone, and feeling mo nagbago ang tingin ng iba sayo. Back to di makakatulog thinking of someone. Pero wala akong magawa, di ko hawak ang iba. :(
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment